İlk günden hatırlarım etrafını saçağın,

 Bir asma kuşatırdı körpe filizleriyle.

 Kokularla cezbedip küçük, çapkın kuşları,

 Buğulu taneleri uzardı pencereye.

  O baldan salkımları bize yaklaştırırdı

 Uzatarak annemiz bembeyaz ellerini,

 Biz ,onun çocukları geri verirdik tekrar

 Kuşlara üzümleri, emilmiş dallarını.

  Seneler aktı gitti, artık ne kuş, ne anne

 Biçare yaşlı asma sarardı ve çürüdü.

 Kapıyı, duvarları vahşi otlar bürüdü,

 Ve ben, ben ağlıyorum, o günlerin peşinde.

 

Alphonso de Lamartine